Ja wiem i czuję to całą sobą, że zajmuję się tym, do czego zostałam stworzona – chociaż spotykam się z uniesionymi brwiami, gdy mówię, czym się zajmuję.Jestem wdzięczna sobie, że pozwoliłam sobie odkryć i pójść tą drogą, bo wiele osób szuka jej całe życie. Bo choć wewnętrznie, gdzieś tam głęboko, często ją znamy – nie pozwalamy sobie nią pójść. Nikt za nas nie przeżyje naszego życia. I uświadomienie sobie tego bardzo mi pomogło.